Μυστηριώδεις μαριονέτες

Τα συγκέντρωσαν με προσοχή και ευλάβεια, άνοιξαν έναν μικρό λάκκο κάτω από το δάπεδο του κτιρίου, τα τοποθέτησαν εκεί και ύστερα τον έκλεισαν ερμητικά. Ο σκοπός ήταν να μείνουν εκεί, στη θέση τους, αδιατάρακτα από ανθρώπινο χέρι όσα χρόνια κι αν περνούσαν. Και αυτό έγινε, αφού μόνο έπειτα από δυόμισι χιλιετίες μια «βέβηλη» ανασκαφή θα τα έφερνε στο φως. Τώρα πια ο λάκκος θα ονομαζόταν αποθέτης και τα ευρήματά του, παράξενα ειδώλια των οποίων η χρησιμότητα ακόμη αγνοείται, θα έπαιρναν τη θέση τους ανάμεσα στα ελάχιστα του είδους που υπάρχουν στον κόσμο. Τα κωδωνόσχημα, όπως αποκαλούνται σήμερα αυτά τα ειδώλια, ήταν το απρόσμενο εύρημα της ανασκαφικής έρευνας που πραγματοποιήθηκε στην περιοχή του σιδηροδρομικού σταθμού της Θήβας και κοντά στην αερογέφυρα Πυρίου, με αφορμή τις εργασίες οι οποίες έγιναν για την κατασκευή μιας παράπλευρης οδού.
«Η μεγάλη σημασία του αποθέτη και η ευτυχής συγκυρία συνίσταται στο γεγονός ότι για πρώτη φορά κωδωνόσχημα ειδώλια έρχονται στο φωςσε κλειστό ανασκαφικό σύνολο» υπογραμμίζει η ανασκαφέας τους δρ Ελενα Κουντούρη, προϊσταμένη της Γραμματείας του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
Γνωστά διεθνώς μετά την επιλογή τους ως προτύπου για τον σχεδιασμό της μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, του Φοίβου και της Αθηνάς, τα κωδωνόσχημα ειδώλια αποτελούν μια εντελώς ιδιαίτερη ομάδα της κεραμικής παραγωγής της Βοιωτίας κατά τη Γεωμετρική Εποχή. Ως πρόσφατα ήταν γνωστά μόνο 12 από αυτά (και δύο κίβδηλα). Όλα πλην ενός, που βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, περιλαμβάνονται σε συλλογές μουσείων του εξωτερικού αλλά και σε ιδιωτικές συλλογές και όλα έχουν πιθανολογούμενη προέλευση τη Βοιωτία. Ήδη όμως ο αποθέτης στο Πυρί της Θήβας ανέβασε τον αριθμό τους κατά δύο. Έστω και αν χρειάστηκε να ανασυγκροτηθούν καθώς βρέθηκαν τεμαχισμένα. Ούτως ή άλλως πρόκειται για ένα σπανιότατο σύνολο και γι΄ αυτό εξαιρετικής σημασίας.
Κτίριο της Κλασικής Εποχής ήταν αυτό στο οποίο βρέθηκε ο αποθέτης, ένα μικρό όρυγμα μέγιστης διαμέτρου 0,70 μ., με τις πλευρές επενδεδυμένες με μικρούς, αργούς λίθους και κάλυψη από έναν μεγάλο, επίπεδο σχιστόλιθο. Η ανασκαφή του μάλιστα έγινε με μεγάλη δυσκολία, όπως λέει η κυρία Κουντούρη, καθώς βρισκόταν κατά ένα μέρος του κάτω από το ανάχωμα της σιδηροδρομικής γραμμής. Ο κώδων
Ένα πήλινο ομοίωμα ροδιού, πολλά αγγεία διαφόρων τύπων (κέρνοι, σκύφοι, τριφυλλόσχημες οινοχόες, υδρίες, κανθαρίσκοι, ένας αρύβαλλος, ένας ασκός κτλ.), καθώς και πέντε χάλκινα, σπειροειδή ψέλια βρίσκονταν επίσης μέσα στον αποθέτη. «Η χρονολόγησή τους είναι σαφής και προσδιορίζεται στο διάστημα από την τελευταία εικοσαετία του 8ου αιώνα π.Χ. ως και το πρώτο τέταρτο του 7ου αιώνα π.Χ. Παράλληλα η κεφαλή ενός γυναικείου ειδωλίου που βρέθηκε μαζί τους και χρονολογείται στα μέσα του 5ου αι. π.Χ. αποτελεί το terminus post quem της απόθεσης» επισημαίνει η αρχαιολόγος.
Με σχήμα κώδωνα, από όπου και αν προέρχεται η σύγχρονη ονομασία τους, μακρύ λαιμό, κινητά κάτω άκρα αλλά και οπή για την ανάρτησή τους, τα ειδώλια αυτά παραπέμπουν εύκολα στις σημερινές μαριονέτες. Όπως εξηγεί η κυρία Κουντούρη, ο τεχνίτης άρχιζε την κατασκευή πλάθοντας στον τροχό το σώμα και τον υψηλό κυλινδρικό λαιμό, ενώ στο τέλος διαμόρφωνε με τα δάχτυλα πλέον το μικρό, μακρόστενο κεφάλι με το ανασηκωμένο πιγούνι. Στη συνέχεια και καθώς ο πηλός ήταν ακόμη νωπός άνοιγε με ένα λεπτό εργαλείο μια διαμπερή οπή στην κορυφή του κεφαλιού, καθώς και στα πλάγια του σώματος. Ένα κομμάτι σχοινιού ή δέρματος περνούσε από το κεφάλι και θα χρησίμευε για την πρόσδεση των κάτω άκρων και για την ανάρτηση του ειδωλίου.

Οι απεικονίσεις

Γυναικεία μορφή παριστάνει το ένα από τα κωδωνόσχημα ειδώλια, όπως δηλώνει η πλαστική απόδοση του στήθους. Τα μάτια είναι ζεύγος στιγμών, τα μαλλιά είναι μελανό γάνωμα στην κορυφή του κεφαλιού, ενώ ο τεχνίτης επιδιώκοντας να πλησιάσει τους κυματιστούς βοστρύχους ζωγράφισε κυματοειδείς γραμμές στο μέτωπο, στον αυ��ένα και στον λαιμό. Όσο για το δεύτερο ειδώλιο, το οποίο σώζεται αποσπασματικά, παρουσιάζει διαφορά προς το προηγούμενο στην απόδοση των χεριών, τα οποία στην περίπτωσή του δεν σχεδιάστηκαν αλλά κολλήθηκαν στο σώμα. Πέραν αυτού, θεωρείται ότι προσεγγίζει περισσότερο στα ειδώλια με φυσιοκρατικά χαρακτηριστικά.
Γενικότερα ωστόσο η κυρία Κουντούρη, η οποία τα βρήκε και τα μελέτησε, θεωρεί ότι αυτά τα δύο νέα παραδείγματα κωδωνόσχημων ειδωλίων συνιστούν μια αξιόλογη προσθήκη ποιοτική και ποσοτική- στη μικρή ομάδα των γνωστών μας ως σήμερα.
«Ο μικρός αριθμός παραδειγμάτων που έφθασαν ως τις ημέρες μας δείχνει ότι δεν πρόκειται για αντικείμενα μαζικής παραγωγής αλλά για ειδικές παραγγελίες που ενέχουν ενδεχομένως κάποια ιδιαίτερη, συμβολική σημασία για τους κατόχους τους» λέει. Κατηγορηματική εξάλλου είναι και όσον αφορά τον τόπο κατασκευής τους λέγοντας: «Η ομοιότητα στην υφή και το χρώμα του πηλού των ειδωλίων αλλά και των άλλων αγγείων του αποθέτη δείχνουν ως τόπο παραγωγής τους τη Θήβα».
Σημαντικό ακόμη είναι το γεγονός ότι έπαψαν να παράγονται μετά το πρώτο τέταρτο του 7ου αιώνα π.Χ.

Η αφετηρία

Αλλά η αρχή τους; Παλαιότερα είχε αναζητηθεί σε επιρροές από τις ανατολικές θρησκείες, ενώ κατ΄ άλλους είχε θεωρηθεί επιβίωση του κρητομυκηναϊκού τύπου της θεάς με τα υψωμένα χέρια, χωρίς όμως να λαμβάνεται υπόψη η μεγάλη χρονική απόσταση που μεσολαβεί. Για την κυρία Κουντούρη πιθανότερη είναι η άποψη ότι τα κωδωνόσχημα της Βοιωτίας βασίστηκαν στα χειροποίητα πολύσπαστα ειδώλια με τη χαρακτηριστική εμπίεστη και εγχάρακτη διακόσμηση που παράγονταν στην Αττική κατά την Πρωτογεωμετρική Εποχή. Και εκείνα άλλωστε κατασκευάζονταν για περιορισμένο χρονικό διάστημα (την πεντηκονταετία από το τέλος του 10ου ως τα μέσα του 9ου αιώνα π.Χ.) και είχαν ιδιαίτερη ταφική σημασία για το αγοραστικό κοινό.
Επόμενος σταθμός στη διαμόρφωση του τύπου θα πρέπει να ήταν τα νησιά του Ανατολικού και στη συνέχεια ακολουθώντας αντίστροφη πορεία τα ιδιαίτερα αυτά ειδώλια θα φθάσουν ως τα βοιωτικά εργαστήρια. Στη σύγχρονη εποχή όμως έφθασαν και μακρύτερα. Στο Λούβρο, σε μουσεία της Βοστώνης, του Βερολίνου, της Κοπεγχάγης και σε ξένες ιδιωτικές συλλογές τα κωδωνόσχημα της Βοιωτίας αποτελούν πολύτιμα εκθέματα.

Ελκυστικές υποθέσεις

Κατασκευάζονταν για να συνοδέψουν τους νεκρούς ή αποτελούσαν αναθήματα στους θεούς; ή μήπως και τα δύο; Απάντηση δεν υπάρχει ακόμη για τα περίφημα κωδωνόσχημα ειδώλια ούτε η πρόσφατη ανακάλυψη πλούτισε τις γνώσεις των αρχαιολόγων. Μόνον υποθέσεις και παρατηρήσεις διατυπώνονται,λοιπόν,όπως αυτή της αρχαιολόγου κυρίας Έλενας Κουντούρη,η οποία επισημαίνει την ασυνήθιστη συνύπαρξη ιδιόρρυθμων σχημάτων όπως του ασκού, του ομοιώματος ροδιού, των κέρνων, των καλαθίσκων και των κωδωνόσχημων ειδωλίων μέσα στον ίδιο αποθέτη.
«Προς το παρόν ας σταθούμε στη λατρευτική χρήση του αποθέτη και στην ερμηνεία των κωδωνόσχημων ειδωλίων ως αναθημάτων» λέει η ίδια. Για να θέσει πάραυτα το ερώτημα: «Πώς ερμηνεύεται όμως η εικονιζόμενη μορφή, πρόκειται για μικρό είδωλο ή ομοίωμα κάποιας θεότητας;». Οι ελκυστικές υποθέσεις έρχονται λοιπόν στη συνέχεια: μπορεί αυτά τα κωδωνόσχημα ειδώλια να σχετίζονται με πανάρχαιες τελετουργίες, τα «Δαίδαλα», όπως λέγονταν, προς τιμήν της Ήρας, στην κορυφή του Κιθαιρώνα, όπου, σύμφωνα με την περιγραφή του Παυσανία, ξύλινα ξόανα ντυμένα με γυναικεία ενδύματα ρίχνονταν στην πυρά μαζί με σφάγια. Ή μπορεί να τα κρεμούσαν οι πιστοί από τα δέντρα ως απεικονίσεις της Άρτεμης, όπως έκαναν οι θιασώτες της θεάς στην Αρκαδία. Ή ακόμη μπορεί να αποτελούσαν απεικονίσεις της Πότνιας θηρών, η μορφή της οποίας αποδίδεται σε θηβαϊκό αμφορέα του πρώτου μισού του 7ου αιώνα π.Χ. Ίσως όμως πάλι όλες αυτές οι θεωρίες να είναι τόσο γοητευτικές ώστε να μην πρέπει να απομυθοποιηθούν.

Πηγή: Το Βήμα, Μ. Θερμού, 26/4/09

Αρχαία Ελληνικά Κεραμικά Βάζα και Σκεύη

2 όμορφα βίντεο, με φωτογραφίες από διάφορα αρχαία Ελληνικά βάζα και σκεύη.

Πηλός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα κεραμικά υλικά βασίζονται στο αργιλώδες χώμα, που είναι και η πρώτη ύλη της κατασκευής τους. Το αργιλώδες χώμα ή άργιλος προέρχεται από τη διάλυση των πετρωμάτων σε πολύ λεπτά σωματίδια (σχεδόν σε μοριακή μορφή). Το μέγεθος των κόκκων της αργίλου διαφοροποιείται ανάλογα με την ποιότητα του υλικού. Η κυριότερη αιτία που προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί τη διάλυση αυτών των πετρωμάτων είναι η κίνηση του νερού και του αέρα στην ατμόσφαιρα (δηλαδή τα διάφορα καιρικά φαινόμενα), και άλλες αιτίες όπως η διέλευση ενός ποταμού ή ενός χειμάρρου και σε μικρότερη κλίμακα κάποιες γεωλογικές αιτίες που προξένησαν πιέσεις και απότομες αυξομειώσεις της θερμοκρασίας στα πετρώματα. Βασικά συστατικά του πηλού είναι το αργίλιο, το πυρίτιο και νερό μέσα στη χημική του σύνθεση. Η ονομασία του είναι ένυδρο πυριτικό αργίλιο (Al2O32SiO32H2O). Η καθαρότερη μορφή αργίλου είναι η καολίνη. Το αργίλιο μπορούμε να το συναντήσουμε και με την ονομασία αλουμίνια και το πυρίτιο σιλικόνη ή πυριτική άμμο.
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΑΡΓΙΛΟΣ

Την άργιλο τη συναντάμε στην επιφάνεια ή στο υπέδαφος σε μορφή κοιτασμάτων τα οποία διαφέρουν στην ποιότητα, στην καθαρότητα, στη σύνθεση, στο χρώμα και σε πολλές άλλες ιδιότητες οι οποίες εναλλάσσονται διαδοχικά ακόμα και μέσα στο ίδιο το κοίτασμα. Τα κοιτάσματα αυτά προήλθαν από την εναπόθεση σε στρώματα θετών υλικών τα οποία μπορούν να ξεχωρίζουν μεταξύ τους χρωματικά και από μεγάλη απόσταση. Με αυτόν τον τρόπο οποιοδήποτε μπορεί να διαλέξει την ποιότητα που θα του χρειαστεί ανάλογα με τα προϊόντα που θα θελήσει να κατασκευάσει.

Η ΕΝΑΠΟΘΕΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ ΣΕ ΣΤΡΩΜΑΤΑ

Η εναπόθεση των κοιτασμάτων σε στρώματα γίνεται διαδοχικά, σε διαφορετικές χρονιές ή γεωλογικές περιόδους και σε συνδυασμό με εναλλασσόμενες κλιματολογικές συνθήκες όπου επικράτησαν. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη μεταφορά των στρωμάτων της αργίλου και το καθένα με διαφορετική σύνθεση. Οι περιοχές οι οποίες σήμερα περιέχουν κοιτάσματα αργίλου σχεδόν πάντα ήσαν φυσικές λεκάνες όπου συσσωρεύονταν βρόχινα ή ποταμίσια νερά.
Αυτά τα φερτά υλικά κατά τη διαδρομή τους σε αυτές τις φυσικές λεκάνες ήρθαν σε επαφή με άλλες ξένες ουσίες προερχόμενες από τη διάβρωση πετρωμάτων, από εδάφη με διαφορετική σύνθεση και σύσταση υλικών. Έτσι η άργιλος που βρίσκεται στα διάφορα στρώματα διαφοροποιείται και αυτή ως προς τη σύνθεση της μάζας και ως προς τις φυσικές και τεχνικές ιδιότητες όπως η πλαστικότητα, απορροφητικότητα, μηχανική αντοχή, χρώμα κ.τ.λ. Για παράδειγμα αν κατά τη διάρκεια κάποιας καταιγίδας, κάποιος χείμαρρος προξένησε διάβρωση σε κάποια εδάφη τα οποία ήταν πλούσια σε σίδηρο, η άργιλος η οποία μεταφέρθηκε στη λεκάνη, πριν κατακαθίσει, θα εμπλουτιστεί με κόκκινο χρώμα.

ΞΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΡΓΙΛΟ
Στη διαδικασία της εναπόθεσης των διαφόρων στρωμάτων αργίλου, σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν και υλικά ανεπιθύμητα. Αυτά μπορούν να είναι μεγάλη ποσότητα άμμου και πέτρες, τα οποία μεταφέρονται με την ίδια διαδικασία. Μπορούμε επίσης να βρούμε μεγάλη ποσότητα ασβεστίου η οποία προέρχεται από διάφορα οστρακοειδή, τα οποία ζούσαν στο βυθό της λίμνης και σε πολλές περιπτώσεις βρίσκονται ολόκληρα. Ανάμεσα στις ξένες ύλες μπορούμε να έχουμε και οργανικά υλικά.

ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ
Τα οργανικά αυτά υλικά που στην πλειοψηφία τους προέρχονται από φυτά τα οποία τοποθετήθηκαν ανάμεσα στα στρώματα των κοιτασμάτων σαν ιζήματα παρασυρμένα από ρέματα (επιφανειακά νερά). Κατόπιν σαπίζουν ανάμεσα στην αργιλώδη μάζα και κατακάθονται. Σε ευσταθή εδάφη είναι πιθανόν να βρούμε και κομμάτια φυτών, κυρίως ρίζες και ξύλα όπως έχουν.
Οι οργανικές ουσίες μέσα στον πηλό συνήθως τροποποιούν το χρώμα του κοιτάσματος και το κάνουν να φαίνεται πιο σκούρο, γκρίζο, μολυβί, μπλε, κ.τ.λ. λόγο του άνθρακα ο οποίος εμπεριέχεται. Μετά το ψήσιμο οι μάζες που περιέχουν οργανικές ύλες δίνουν προϊόντα ελαφρύτερα και απορροφητικότερα λόγο των κενών που δημιουργούνται ανάμεσα στα μόρια της πάστας. Στην επεξεργασία της μια πάστα είναι πιο πλαστική από μια άλλη. Στην αρχαιότητα κατασκεύαζαν κεραμικά δοχεία για φίλτρα αναμιγνύοντας τεχνητές οργανικές ύλες ανάμεσα στην πάστα υπό μορφής σκόνης. Τέτοια υλικά μπορεί να ήταν αλεύρι, πριονίδι, διάφοροι σπόροι κ.τ.λ.

ΕΞΟΡΥΞΗ (ΜΑΖΕΜΑ ΠΗΛΟΥ)
Ο πηλός βρίσκεται σε κοιτάσματα υπό μορφής στρωμάτων. Όπως τον παίρνουμε από το βουνό με σκαπτικά εργαλεία, είναι ενσωματωμένος σε μικρούς ή μεγάλους σβόλους και με πολλά άλλα ξένα σώματα.
Το πρώτο πράγμα που έχουμε να κάνουμε είναι να σπάσουμε τους σβόλους σε όσο το δυνατόν μικρότερα κομμάτια και κατόπιν να τους βάλουμε να λιώσουν σε δεξαμενές με νερό. Με τη διαδικασία της καθίζησης του ιζήματος όπου τα χοντρότερα κομμάτια όπως πέτρες, χαλίκια και άμμος κατακάθονται στον πυθμένα της δεξαμενής, ενώ το ωφέλιμο στρώμα της μάζας δημιουργείται επιφανειακά. Το επόμενο στάδιο είναι να αφαιρεθεί σχεδόν όλη η ποσότητα του νερού που απέμεινε στην επιφάνεια της λεκάνης και στη συνέχεια να αφαιρεθεί το ωφέλιμο ίζημα.
Αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία του καθαρισμού, ο πηλός κατεργάζεται έτσι ώστε να πάρει την εμπορική του μορφή. Μερικές εμπορικές μορφές πηλού είναι

1.Σε στεγνή μορφή σαν χώμα που είναι και ο καλύτερος τρόπος μαζικής μεταφοράς του.
2.Υπό μορφής πάστας με αρκετή πλαστικότητα και συσκευάζεται σε πακέτα.
3.Υπό μορφής ρευστής μάζας (χυλού) μέσα σε πλαστικά δοχεία.

ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΑΡΓΙΛΩΝ
Μπορούμε να ταξινομήσουμε την άργιλο σε τρεις μεγάλες κατηγορίες ανάλογα με τις ιδιότητές τους

1.Καθαρή άργιλος (καολίνη ή αργίλιο). Περιέχει ξένες ουσίες ή προσμείξεις σε τόση μικρή πυκνότητα έτσι το σημείο που αρχίζει να λιώνει είναι πάντοτε ψηλότερο από 1600΄C. Μπορούμε να πούμε ότι έχει πυρίμαχες ιδιότητες. Αντέχει δηλαδή σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Συνήθως διαιρείται σε δύο υποκατηγορίες που ονομάζονται
1.καολίνες
2.πυρίμαχα χώματα, τα οποία μπορούν να αντέχουν και σε πολύ μεγάλες διακυμάνσεις της θερμοκρασίας σε σύντομο χρόνο.

2.Αδιάβροχη άργιλος (gress, πορσελάνη ). Περιέχουν συστατικά τα οποία υαλοποιούνται σε θερμοκρασίες άνω των 1150΄C με αποτέλεσμα να προκύπτει αδιαβροχοποίηση της μάζας. Η ουσιαστική διαφορά με τα άλλα προϊόντα είναι ότι τα κατασκευασμένα αντικείμενα διατηρούν το σχήμα τους κατά το στάδιο της υαλοποίησης.

Βιβλιογραφία

*
Jasmund, K., Lagaly, G.: Tonminerale und Tone. Steinkopff Verl. Darmstadt, 1993, ISBN 978-3798509238

Βάζο με διπλά τοιχόματα

Μια πολύ όμορφη τεχνική για το πώς να φτιάξετε κεραμικά στο τροχό με δύο τοιχώματα! Το παραπάνω βίντεο είναι αρκετά κατατοπιστικό αλλά χρειάζεται κάποια εμπειρία στο τροχό για να χρησιμοποιήσετε την συγκεκριμένη τεχνική!

Aρχαιολογικό Mουσείο Μεσσήνης

Tο Aρχαιολογικό Mουσείο στεγάζει ευρήματα των ανασκαφών της Aρχαιολογικής Eταιρείας στην αρχαία Mεσσήνη, οι οποίες άρχισαν το 1895 από τον Θεμιστοκλή Σοφούλη και συνεχίστηκαν από τον Γεώργιο Oικονόμο (1905 και 1926), τον Aναστάσιο Oρλάνδο (1957-1975) και τον Πέτρο Θέμελη (1986 έως σήμερα). Kτίστηκε μεταξύ των ετών 1968 και 1972 στις δυτικές παρυφές του χωριού Mαυρομάτι, σε οικόπεδο που δώρησε στην Aρχαιολογική Eταιρεία ο ομογενής Δ. Λατζούνης.

Περοσσότρα στον ιστότοπο του μουσείου:  www.ancientmessene.gr

ΕΚΘΕΣΗ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΚΕΡΑΜΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

Με μία σειρά από πολιτιστικές εκδηλώσεις πέφτει η αυλαία για τα ερασιτεχνικά καλλιτεχνικά τμήματα του Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού Δήμου Αμαρουσίου, ύστερα από μία επιτυχημένη και δημιουργική χρονιά.
Από τις 25 Μαΐου έως την 1η Ιουλίου οι μαθητές και από τα 120 τμήματα του Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού θα παρουσιάσουν θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, εικαστικές εκθέσεις, χορευτικές και γυμναστικές επιδείξεις.

Αναλυτικά το πρόγραμμα εκδυλώσεων μπορείτε να το βρείτε στο www.cinemaroussi.gr

Όσο αφορά την έκθεση κεραμικών του κέντρου θα πραγματοποιηθεί τις μέρες και ώρες που αναφέρονται πιο κάτω:

Τετάρτη 24 – Κυριακή 28 Ιουνίου

ΕΚΘΕΣΗ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΚΕΡΑΜΙΚΗΣ
Εγκαίνια : Τετάρτη 24 Ιουνίου & ώρα 20:30
Ώρες λειτουργίαε: 10:00 – 13:00 & 17:00-20:00
Δημαρχιακό Μέγαρο Αμαρουσίου (Βασ. Σοφίας 9 & Δημ. Μόσχα)
Διδάσκουν Μιχάλης Σκλάβαινας, Ευαγγελία Σκλάβαινα

Ο ταχύτατος αγγειοπλάστης

Πραγματικά πολύ γρήγορη δημιουργία. Χρειάζονται πολλά χρόνια δουλειάς και εμπειρίας για να φτάσει κάποιος σε αυτό το επίπεδο ειδικά με τόση μεγάλη μάζα πηλού και τόσο μεγάλο βάζο